QR Code

O código QR é coma un código de barras ou matriz gráfica creada por Denso-Wave no ano 1994. É polo tanto, unha maneira de almacenar datos, coa peculiaridade que éstes poden ser descifrados polas cámaras dos vosos teléfonos, con tan só instalar unha pequena aplicación.

En Xapón xa hai un tempo que andan tolos co tema dos QR, e a verdade e que ten as súas aplicacións.

Por exemplo, para meter datos de contacto ou direccións web no móbil, xa non é necesario escribilos, chega con apuntar coa cámara ó noso QR persoal.

Por exemplo, se enfocades ó seguinte QR

podedes entrar na miña dirección web sin ter que escribila. (Xa hai moitos portais que se anuncian desta maneira na prensa escrita).

Por certo, para baixar o programiña en cuestión

http://reader.kaywa.com/

e un xerador de QR’s

http://qrcode.es/?page_id=18&language=es

e por último, unha frikada, un chiste dos monty python nun QR

Trampantojo

Se hai unha técnica da pintura con un nome chulo ese é o trampantojo.

A orixe parece ser que é francesa e ven a decir trampa ó ollo.

Básicamente consiste en enganar á vista mediante a perspectiva ou outros elementos.

Nnon é esto algo novo e podemos atopar trampantojos en todas as épocas da pintura, si ben na actualidade se ben aplicando esto a un montón de cousas, e deixo unha pequena mostra para que o desfrutedes.

Por certo, creo recordar que na librería do CGAC tiñan un libriño (creo que da TASCHEN) non moi caro sobre o tal trampantojo.

Apertas

Mirade que bonitos poñen ós trens no Xapón

Algún día conseguirei ir ó pais onde nace o sol

Podedes ver máis na páxina de onde o quitei www.pinktentacle.com

Saudos

Unha nova etapa

Pois deixo unha etapa como profe do Sagrado corazón para empezar unha nova como profe sustituto da Xunta de Galicia.

Espero que todo vaia ben.

Esta semana no Blanco Amor de Ourense.

Espido

Hai moitos anos, tiven a inmensa sorte de que me dese clases de Historia da Arte Luis Areán.

Recoñezo que foron esas clases as que fixeron que hoxe eu ande por aquí en calidade de músico (non sei si como músico de calidade).

Un dos recordos que teño máis vivo é cando Luís non mostrou un cadro de Duchamp.  “Espido baixando unha escaleira”

Me gustaría revivir con este post a memoria do que foi un gran mestre e un gran amigo para min, Luís Areán.

Por certo, que atopei unha agradable sorpresa en laperiferiaeselcentro da man de Calvin and Hobbes

Un saudo.

Cando o sinxelo se torna marabilloso

O outro día, por casualidade, cheguei a ter nas mans un rueiro de Londres, que non é pequeno precisamente. E que se acompaña na contraportada dun plano do metro (tamén de Londres, evidentemente) .

Son preciosos os deseños dos planos de metro.

O caso e que me puxen a investigar un pouco pola rede, e descubrín un artigo moi interesante nunha bitácora chamada Polaroids.

Dentro dos planos de metro atopamos dous tipos, os que son fies á representación xeográfica, e os que non, que serán ós que estamos máis acostumados. Os de este segundo tipo, se orixinaron a partir do deseño que fixo o delinante Harry Beck alá polo ano 1933 para simplificar o deseño da liña de metro de Londres, representandoo de forma máis esquemática, sen ser precisos na representación xeográfica (realmente interesa saber por debaixo de qué cousas pasamos), con liñas rectas en ángulos de 90 e 45 graos.

O resultado foi un dos deseños máis representativos da cidade de Londres.

Como curiosidades, un par de links.

http://www.p22.com/products/london.html , onde podedes mercar a fonte que se usa no plano do metro de Londres.

http://www.animalsontheunderground.com/ ,  sitio onde buscan os animais que se agochan no plano.

Cortesía de: esmuz.net

Hello world!

Cando un fai unha cousa destas, se supón que é porque ten cousas para contar, e xente que as quere oir.

Non teño moi claro que eso suceda no meu caso. Xa non tanto porque non teña cousas que contar, senon porque desconfío da miña capacidade para facelo de forma atractiva.

A pesar de todo, esto pode ser un exercicio para obligarme a millorar en ese sentido.

Espero que disfrutedes do que por aquí vaia pasando.

Unha aperta